محکوم به حبس ابد! 

زندگی مرامحکوم به تنهایی وبه کوچه پس کوچه های دل تبعیدکرد!درکوچه پس کوچه های دل قدم میزدم و برگ های خزان را دانه دانه با پاهای خودله میکردم همانطور که امید خود را له میکردم.ندایی از درونم برخواست:توچرا تنهایی؟مگر گناه توچیست؟!سکوتی همه جا را فراگرفت وندایی امد که تو تنها نیستی!!گفتم توکیستی پس چرا تاحالا خود رانشان ندادی؟تونوری،سایه ای،انسانی،کیستی؟!گفت نه نورم ونه سایه ام ونه انسم .من فرمانروای دلهای تنها وشکسته ام وخانه ی من همین تبعیدگاهی است که محکومت کردم که به خانه ی من جز من نبینی ومن جز تو نبینم.گفتم خوشا به حال من که بهترین محکومیت وتبعیدگاه برایم است!اگرکه توبامنی پس همیشه مرا دراین تبعیدگاه زندانی کن!!!!